Ahşap evin üzerindeki kar eridikçe içeriye sular damlamış her taraf ıslanmıştı.

Evin genç kızı Fatma eline aldığı kapları akan yerlere yerleştirirken isyan ediyordu.

- Bıktım artık bıktım. Beni duyuyor musun anne! Söyle şu kocana bizi doğru dürüst bir eve taşısın.

Fatma kin ve nefretle isyanına devam ediyordu.

- Zaten evimizden iyice utanır oldum. Arkadaşlarımı bile davet edemiyorum.

- Kızım evladım şükret halimize bunu bulamayanlar da var. Baban birazda gelir. Sanıyorum son rekatı kıldırıyor. Sesin neredeyse camiden duyulacak. Biraz yavaş konuş.